Analiza termiczna to zespół metod badawczych, które służą do badania zmian właściwości materiałów w funkcji temperatury. Termograwimetria (TG) polega na pomiarach zmian masy próbki w funkcji temperatury, co pozwala na określenie temperatur rozkładu, etapów dekompozycji oraz zawartości składników lotnych. Natomiast skaningowa kalorymetria różnicowa (DSC) mierzy różnicę strumienia cieplnego między próbką a substancją odniesienia w funkcji temperatury, co pozwala na badanie przemian fazowych (np. topnienie, krystalizacja), reakcji chemicznych i określanie ciepła właściwego. Dzięki jednoczesnemu pomiarowi TG i DSC, możliwe jest uzyskanie kompleksowej charakterystyki termicznej badanej próbki. Można rozróżnić, czy zmiany masy wynikają z przemian fazowych (np. parowania), czy z reakcji chemicznych, a także określić ich efekty energetyczne. Możliwe jest dzięki temu: badanie stabilności termicznej i procesów zachodzących podczas ogrzewania próbek stałych (topnienie, krystalizacja, przemiany fazowe, dekompozycja, zmiana masy); pomiar efektów cieplnych takich jak przemiany fazowe I i II rzędu czy reakcje chemiczne, molowego ciepła właściwego; wyznaczanie czystości substancji; badanie przemian polimorficznych i dysocjacji termicznej.